کشف یک سیگنال رادیویی مرموزتوسط دانشمندایرانی
بهارسادات موسوی
یک جرعه ازجهان دانش
[ گزارش ازپژوهش های تازه ]
کشف یک سیگنال مرموزتوسط دانشمندایرانی
ستاره‌شناسان استرالیایی با همکاری دکتر «آرش بهرامیان» دانشمند ایرانی، بیش از ۴۵۰ ساعت زمان را به رصد یک خوشه ستاره‌ای باستانی اختصاص دادند و یک سیگنال رادیویی مرموز را کشف کردند. ستاره‌شناسان حساس‌ترین عکس رادیویی را از یک خوشه ستاره‌ای باستانی ارائه داده‌اند و یک سیگنال رادیویی را در مرکز آن کشف کرده‌اند.
به گزارش اسکای نیوز، دکتر «آرش بهرامیان» ستاره‌شناس «مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی»(ICRAR) در استرالیا توضیح داد: خوشه‌های ستاره‌ای، یادگاری‌های باستانی از کیهان اولیه و گوی‌های بسیار قدیمی و غول‌پیکر از ستاره‌هایی هستند که در اطراف کهکشان راه شیری می‌بینیم. آن ها فوق‌العاده متراکم هستند و ده‌ها هزار تا میلیون‌ها ستاره را شامل می‌شوند که در یک کُره در کنار هم قرار گرفته‌اند. عکس ما، ۴۷ توکانا را نشان می‌دهد که یکی از پرجرم‌ترین خوشه‌های کروی در کهکشان است و بیش از یک میلیون ستاره و یک هسته بسیار درخشان و بسیار متراکم دارد.
امواج رادیویی منتشر شده از اجرام آسمانی مانند سیاره‌ها و ستاره‌ها، مثل نور در فضا حرکت می‌کنند و تلسکوپ‌های رادیویی می‌توانند به ردیابی آن ها بپردازند. سپس، ستاره‌شناسان می‌توانند این سیگنال‌ها را به تصاویر رادیویی تبدیل کنند.
خوشه ۴۷ توکانا برای اولین بار در دهه ۱۷۰۰ فهرست‌بندی شد و با چشم غیرمسلح قابل دیدن است. دیدن جزئیات خوشه ۴۷ توکانا به ستاره‌شناسان امکان داد تا سیگنال ضعیفی را که پیشتر شناسایی نشده بود، در مرکز آن کشف کنند.
دکتر «الساندرو پادوانو»(Alessandro Paduano) از پژوهشگران این پروژه گفت: دو دلیل احتمالی برای حضور این سیگنال وجود دارد. اولین دلیل این است که این خوشه یک سیاه‌چاله دارد که کشف بسیار مهمی خواهد بود و دوم این که یک تپ‌اختر در آن وجود دارد. وجود یک تپ‌اختر در این فاصله نزدیک به مرکز خوشه نیز از نظر علمی یک کشف جالب به شمار می‌رود زیرا می‌توان از آن برای جست‌وجوی یک سیاه‌چاله مرکزی استفاده کرد که هنوز کشف نشده است.
آیا صمغ یک درخت را می‌توان جایگزین پلاستیک کرد؟
محققان دانشگاه چانگ — آنگ(Chung — Ang) در حال بررسی «صمغ تارا» به عنوان یک پلیمر سبز هستند که جایگزینی پایدار برای صنایع غذایی و دارویی است.
در جهانی غرق شده در پلاستیک‌های مصنوعی، محققان دانشگاه چانگ — آنگ با آنچه تحت عنوان «صمغ تارا» برگرفته از دانه‌های درخت تارا(Caesalpinia spinosa) توصیف می‌کنند، زمینه جدیدی برای مقابله با پلاستک ایجاد کرده‌اند. به نقل از آی‌ای، صمغ تارا به عنوان ماده‌ای طبیعی و محلول در آب که می‌تواند روش بسته‌بندی و تحویل دارو را متحول کند، در کانون توجه قرار گرفته است.
در مطالعه‌ای که به تازگی توسط پروفسور سانگکیل لی(Sangkil Lee) و گروهش در دانشگاه چانگ — آنگ در جمهوری کره منتشر شده است، این تیم به بررسی پتانسیل صمغ تارا و اشکال اصلاح شده آن به عنوان پلیمرهای پایدار و زیست تخریب‌پذیر می‌پردازد.
تحقیقات نشان می‌دهد که صمغ تارا یک نیروگاه از پلی ساکاریدها، از جمله «گالاکتومانان» همه کاره است. این کربوهیدرات پیچیده می‌تواند متحول کننده باشد و در پوشش‌ها و فیلم‌های خوراکی به عنوان تثبیت کننده و ضخیم کننده کاربرد پیدا کند. زیست سازگاری، تجزیه‌پذیری زیستی و مشخصات ایمنی صمغ تارا آن را متمایز می‌کند و این ویژگی‌ها آن را به یک مهره مهم در انقلاب محیط زیست تبدیل می‌کند.
پروفسور لی در یک بیانیه مطبوعاتی کار این تیم را توضیح داد و اظهار داشت: تیم ما علاقه زیادی به پلی ساکاریدهای طبیعی و نقش آن ها در دارورسانی دارد و ما روی صمغ تارا و سایر پلی ساکاریدهای طبیعی کار کرده‌ایم تا کاربردهای آن ها را گسترش دهیم.
این مطالعه اولین مورد در نوع خود است که یک بررسی جامع از پیشرفتهای اخیر در صمغ تارا و مواد اصلاح‌شده آن ارائه می‌کند. این نقش بالقوه آن ها را در شکل دادن به آینده تحویل غذا و دارو نشان می‌دهد.
در صنایع غذایی، صمغ تارا یک مهره همه کاره است و در بسته‌بندی پلیمرهای زیستی، نظارت بر فساد غذاهای دریایی و شیر و حتی محافظت از غذاهای چرب در برابر اکسیداسیون نقش ایفا می‌کند. اما ستاره واقعی این نمایش ، پتانسیل آن در صنعت داروسازی است. صمغ تارا و مشتقات اصلاح شده آن می‌توانند سیستم‌های دارورسانی را متحول کنند، آزادسازی کنترل شده ویتامین D — 3، تولید هیدروژل ضد باکتریایی، تحویل آهن در نوزادان و بزرگسالان، آزادسازی کنترل شده داروها و حتی بازگرداندن سد فیزیولوژیکی روده از مواردی است که این صمغ ارائه می‌دهد.
پروفسور لی در مورد احتمالات آینده ، گمانه زنی می‌کند و می‌گوید: خواص فیزیکوشیمیایی صمغ تارا و محصولات آن را می‌توان با استفاده از انواع مختلف مونومرها، اتصال دهنده‌های عرضی یا سایر پلی ساکاریدها افزایش داد.
این گروه معتقد است که خواص صمغ تارا را می‌توان با ترکیب کیتوزان یا سایر پلیمرهای طبیعی، همراه با مواد معدنی مانند نانوذرات مس و روی بهبود بخشید و ابعاد جدیدی از کاربردهای آن ایجاد کرد.
آنتن بافتنی جایگزین دیش می‌شود
یک آنتن که حالت بافته شده دارد و سبک وزن است، می‌تواند جایگزین دیش‌ها یا بشقاب‌های دریافت سیگنال ماهواره‌های ارتباطی شود.
امدادگران معمولاً برای برقراری ارتباط در مکان‌هایی مانند مکان‌هایی که در آن ها فاجعه‌ای رخ داده یا یک بلای طبیعی وقوع یافته مجبورند دیش‌های ماهواره‌ای نسبتاً حجیم و پرهزینه را حمل و نصب کنند. به زودی، یک آنتن لوله‌ای ساده ساخته شده از نوارهای بافته شده از مواد خاص می‌تواند این کار را انجام دهد و آن ها را از شر حمل و نصب دیش‌های حجیم رها کند.
به گزارش نیو اطلس به نقل از مجله Nature Communications، این دستگاه که توسط دانشمندان دانشگاه استنفورد و دانشگاه آمریکایی بیروت ساخته شده است، به شکل یک آنتن مارپیچ است. به طور کلی، این نوع آنتن از یک یا چند سیم رسانا تشکیل شده است که در یک مارپیچ به حالت بافته شده به دور یک دکل پشتیبانی مرکزی پیچیده می‌شوند.
این آنتن مارپیچی چهار وجهی قابل استقرار ، با نوارهایی از مواد مرکب فیبر رسانا ساخته شده است که در یک الگوی مارپیچی به هم پیچیده شده و یک استوانه توخالی را تشکیل داده‌اند.
نکته مهم این است که می‌توان این استوانه را به صورت یک پیکربندی لاغر بلند به ارتفاع حدود یک فوت(۳۰ سانتی‌متر) درآورد یا آن را به سمت پایین هل داد تا استوانه‌ای چاق به ارتفاع حدود یک اینچ با عرض پنج اینچ(۲۵ در ۱۲۷ میلی‌متر) تشکیل شود.
این آنتن در حالت بلند خود و هنگامی که به وسایل الکترونیکی مانند فرستنده و گیرنده و باتری متصل می‌شود، سیگنال کم مصرفی را در همه جهات منتشر می‌کند که امکان برقراری ارتباط رادیویی با اعضای تیم زمینی را فراهم می‌کند و در حالت کوتاه خود، سیگنال پرقدرتی را در جهت خاصی ارسال می‌کند و امکان ارتباطات ماهواره‌ای را فراهم می‌سازد.فرکانس‌های مورد استفاده در هر دو حالت با ابعاد مشخص آنتن مشخص می‌شود.
یکی از مواردی که به ساده نگه داشتن این طراحی کمک می‌کند، ساختار دوپایه این دستگاه است. این بدان معناست که وقتی با دست کشیده می‌شود یا فشار داده می‌شود، به طور خودکار به پیکربندی مورد نظر وارد می‌شود، بنابراین هیچ احتمال خطایی در مورد این که در محل حادثه، میدان جنگ یا حتی در یک فضاپیما به درستی راه‌اندازی شده است یا نه، وجود ندارد.
پروفسور ماریا ساکوفسکی از دانشگاه استنفورد می‌گوید: راه‌حل‌های پیشرفتهای که معمولاً در این مناطق به کار می‌روند شامل استفاده از دیش‌های سنگین و فلزی هستند که جابه‌جایی آن ها آسان نیست، برای کار کردن به انرژی زیادی نیاز دارند و به‌خصوص این که مقرون به صرفه نیستند. وی افزود: این در حالی است که آنتن ما سبک وزن و کم مصرف است و می‌تواند بین دو حالت عملیاتی سوئیچ کند و در مناطقی که امکان برقراری ارتباط کم است، می‌تواند کارهای بیشتری را با کمترین زحمت ممکن انجام دهد.
