ناترازی های مزمن!
برپایه گفته های وزیررفاه وتعاون ؛ قریب یک سوم جمعیت کشور در فقر مطلق به سر می برند و حدود پنج میلیون نفر از ایرانیان اسیر فقر شدید هستند. به تصریح وی ؛ این گروه عموما بیکارهستند و حتی قادر به تامین غذای روزانه خود نمی باشند.
وی می گوید:
“تا اواسط دهه ۸۰ حدود ۱۲ تا ۱۵ درصد فقر مطلق داشتیم که بعد از موج اول تحریم‌ها تا میانه دهه ۹۰ به حدود ۲۰ درصد رسید، اما با شروع موج دوم تحریم‌ها و تورم شدید، از سال ۱۳۹۷ با شیب تندتری افزایش پیدا کرده و به ۳۰ درصد در سال ۱۳۹۸ رسید. بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران و گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، از سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ نرخ فقر نسبتاً ثابت و حدود ۳۰ درصد یا ۲۵ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر بوده است.”
وزیر تعاون در این رابطه یادآورمی شود:
“کسانی که دچار فقر شدید هستند عمدتاً افراد بیکار هستند. در حالی که اغلب کسانی که به فقر مطلق دچارند، شغل و درآمد دارند، اما درآمد آن‌ها کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد. بر اساس داده‌های مرکز آمار، نرخ فقر شدید در کل ایران حدود ۶ درصد با جمعیتی حدود ۵ میلیون نفر بود و برنامه‌هایی ریخته و منابعی داده شد که بتوانیم این را از بین ببریم. در دنیا برای از بین بردن سطح‌بندی می‌کنند و بنابراین اگر ما در حال حاضر نمی‌توانیم فقر مطلق را هدف قرار بدهیم، در مقابل می‌توانیم به تدریج آن را بهبود ببخشیم.”
از سخنان وزیر تعاون در این مورد ، چنین مفهوم می شود که ؛ یک ناترازی مزمن میان درآمد و هزینه نزدیک به یک سوم جمعیت ( ۳۰% ) که با اصطلاح فقر مطلق نشانه گذاری می شوند ، حاکم است. ناگفته نماند که ناترازی میان هزینه ها و درآمد در سایر اقشار نیز وجود دارد لیکن سختی زندگی روزمره آن گونه که آن سی درصد احساس می کنند ، برای عمده آنان محسوس نیست.
رنج این ناترازی از آنجا حادث شده است که طی سالیان گذشته عموم تصمیم گیری ها در بخش های مختلف به نحوی بوده که ناترازی مشخصه اصلی همه زوایای زندگی مردم شده است!
نگاهی گذرا به ثمره آن تصمیمات نشان می دهد که در یک بخش بالا رفته و در بخش دیگر پس رفته ایم و در اغلب زمینه ها توازن نداشته ایم.
یادمان باشد درزمینه تولیدقوت اصلی مردم ( گندم ) چند بارخود کفاشده ایم و بعضا ادعای صادرات داشته ایم ودیری نگذشته که برای تهیه هزینه واردات کمبود همین گندم به تکاپو افتاده ایم!
این ناترازی یک بیماری مدیریتی سراسری است که وزیر تعاون به بخشی از آن — که در حیطه وظایف وزارتخانه وی می گنجد — تلویحا اشاره کرده است. ولیکن دیگران هم با آن درگیرهستند.
همانگونه که وزیر رفاه تصریح کرده است ؛ برای زدودن فقر مطلق به کار زمانبر و پیچیده نیاز هست ، وعلی القاعده باید علی رغم سالیان گذشته ،از پیشنهادهای کارشناسان واقعی و شناخته شده و امتحان پس داده بهره برد.
کاشکی حال که قرار است چنین شود ، معضل ناترازی در همه زمینه ها مورد نظر تصمیم گیران باشد و موضوع مانند یک بسته جامع نگریسته شود که جامعه پس از مدتی با ناترازی های تازه روبه رو نباشد!