شیرین‌سازی گازهای ترش با نانوکاتالیست ایرانی
یک جرعه ازجهان دانش
بهارسادات موسوی
[ گزارش ازپژوهش های تازه ]
یک شرکت با تولید نانوکاتالیست‌های پیشرفته از جمله نانوکاتالیست بازیافت گوگرد بر پایه آلومینای فعال به فرآیند شیرین‌سازی گازهای ترش در پالایشگاه‌های کشور نقش قابل توجهی ایفا کرده است.
به گزارش معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری ، این شرکت با تولید نانوکاتالیست های پیشرفته از جمله نانوکاتالیست بازیافت گوگرد بر پایه آلومینای فعال ، نانوکاتالیست اصلاح شده جاذب اکسیژن اضافی و بازیابی سولفور از مشتقات نفتی و میعانات گازی به اجرای فرآیندهای صنعتی ، از جمله شیرین‌سازی گازهای ترش در پالایشگاه‌های کشور کمک قابل توجهی کرده است.
شیرین سازی گازهای ترش ، فرآیندی است که برای حذف ترکیبات گوگرددار از فرآورده‌های نفتی مانند سولفید هیدروژن [ H۲S ] از جریان های گاز طبیعی یا مایع انجام می شود. گاز ترش ، گازی خورنده و قابل اشتعال است که برای انسان و حیوانات حتی در مقادیر کم بسیار سمی است و قرار گرفتن در معرض گاز ترش با غلظت های بیش از ۱۰۰۰ppm کشنده است.
به منظور شیرین‌سازی گازهای ترش باید ترکیبات گوگرددار از فرآورده‌های نفتی حذف شود. حذف این ترکیبات خورنده ، سبب ایجاد گاز شیرین می شود که با محیط زیست سازگارتر است. همچنین باعث کاهش هزینه های تولید خطوط لوله ، تجهیزات مربوطه و هزینه های نصب و جلوگیری از خوردگی فلزات می شود.
یکی از روش‌های شیرین‌سازی ، سوزاندن گوگرد است که اثرات زیست‌محیطی به همراه دارد، ولی بازیابی گوگرد از طریق نانوکاتالیست ها یکی از روش‌های جایگزین برای حذف این ترکیبات است.
شرکت سرامیک‌های صنعتی اردکان ، تولیدکننده انواع نانوکاتالیست‌ها و نانوجاذب‌های پیشرفته ، برای این منظور ، نانوکاتالیست های بازیافت گوگرد بر پایه آلومینای فعال را تولید و به صنایع کشور ارائه نموده است. به طور مثال سه دسته مهم از نانوکاتالیست‌های این شرکت در پالایشگاه‌های ایلام ، هاشمی‌نژاد ، فازهای مختلف پارس جنوبی و پتروشیمی خارک مورد استفاده قرار گرفته و در برطرف کردن مشکل شیرین‌سازی گازهای ترش در پالایشگاه‌های کشور نقش قابل توجهی ایفا نموده است.
این نانومحصولات راهبردی به لحاظ ویژگی‌های منحصر به فردی که دارند ، جایگزین بسیاری از محصولات قبلی وارداتی در صنایع مختلف است. نانوکاتالیست‌های بازیابی گوگرد در بخش کلاوس پالایشگاه‌های گاز ، نانوکاتالیست‌های ریفرمینگ در صنایع فولادسازی ، گاما آلومینای نانوساختار و آلفا آلومینای نانوساختار در صنایع سرامیک‌های صنعتی و مهندسی و اکتیو آلومینای نانوساختار ، به عنوان نانوجاذب در صنایع هوای فشرده و کمپرسورسازی صنعتی کاربردهای فراوانی دارند.
سرمایه گذاری دنیا برای هوش مصنوعی در سال ۲۰۱۹
استاد ممتاز و مدیر موسسه علوم کارآفرینی و نوآوری در دانشگاه اشتوتگارت با بیان این که هوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به کلیدی ترین فناوری توانمندساز قرن ۲۱ است ، گفت: در سال ۲۰۱۹ شرکت ها موفق به جذب نزدیک به ۲۶میلیارد دلار سرمایه شدند که عدد بزرگی است.
پروفسور الکساندربرم استاد ممتاز و مدیر موسسه علوم کارآفرینی و نوآوری در دانشگاه اشتوتگارت در سخنرانی ویدیویی خود در چهاردهمین کنفرانس بین المللی مدیریت فناوری و نوآوری ۲۰۲۵ با مرور اعداد و ارقام حوزه هوش مصنوعی در سال های اخیر افزود: این اعداد وارقام به صورت قابل توجهی درحال افزایش است و جای تعجب نیست که بگوییم هوش مصنوعی به کلیدی ترین فناوری توانمندساز قرن ۲۱ تبدیل شود،
وی اظهار کرد: از رشد استارتاپ ها می توان به روشنی دریافت که صنعت و سرمایه گذران علاقه مند به سرمایه گذاری در این حوزه هستند ، این مساله نشان دهنده جذابیت و رشد سریع این حوزه است.
الکساندربرم ادامه داد: بر اساس آمار و اعداد در سال ۲۰۱۹ شرکت ها موفق به جذب نزدیک به ۲۶میلیارد دلار سرمایه شدند که این میزان ، رقم واقعا بزرگی است.
وی با طرح این سوال که هوش مصنوعی چیست افزود:هوش مصنوعی شاخه ای از علوم کامپیوتر است ، این شاخه شامل یادگیری ماشین ، یادگیری عمیق ، پردازش زبان طبیعی و بینایی ماشین می شود.
وی گفت: هوش مصنوعی یک پدیده پیچیده و چند بعدی است ، موضوعات مختلفی مانند طراحی با کمک هوش مصنوعی ، هوش مصنوعی زاینده ، توکن هایی غیر قابل تعویض و مهندسی نرم افزار با هوش مصنوعی به آن مرتبط هستند.
وی یادآور شد: معتقدیم که هوش مصنوعی می تواند دو نقش داشته باشد ، یکی نقش ایجاد کننده نوآوری و دیگری نقش تسهیل کننده نوآوری است ، نقش هوش مصنوعی در این دو مفهوم به ویژه در نحوه تاثیرگذاری بر نوآوری مهم است.
استاد ممتاز و مدیر موسسه علوم کارآفرینی و نوآوری در دانشگاه اشتوتگارت یادآور شد: عملکرد هوش مصنوعی با توانایی های زاینده و خلاقانه خود که بر اساس پیشرفت های یادگیری ماشین و یادگیری عمیق است ، قابلیت های خود را درک می کند ، در نتیجه این عملکرد در مراحل اولیه فرآیندهای کارآفرینی که کارآفرینان تلاش می کنند راه حل های اصولی برای مشکلات پیدا کنند یا تناسب محصول با بازار را جستجو کنند ، بسیار مناسب است.
وی افزود: در مقابل عملکرد تسهیل کننده بر قابلیت های هوش مصنوعی در ادغام و ترکیب داده ها به روش های جدید تکیه دارد این عملکرد بیشتر به پیشرفت های اخیر در یادگیری ماشین بستگی دارد. عملکرد تسهیلگر به استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی فرصت های بهبود فرآیندها در ساختارهای سازمانی موجود کمک می کند.
این استاددانشگاه ادامه داد: رشد سریع و گسترش غول های فناوری در سال های اخیر نشان داده که داده ها به نیروی محرکه عملکرد تسهیل کننده تبدیل شده اند، چه در نقش تسهیل کننده و چه در نقش ایجاد کننده هوش مصنوعی نوآوری را در زمینه های مختلف پیش می برد.
وی افزود: در عملکرد ایجاد کننده تمرکز بیشتر بر شرکت های نوپا و نرم افزارها است ، در حالی که در عملکرد تسهیل کننده تمرکز بیشتر برشرکت های تثبیت شده و کاربردهای سخت افزاری است.
مدیر موسسه علوم کارآفرینی و نوآوری در دانشگاه اشتوتگارت در پایان خاطرنشان کرد: در مدیریت نوآوری می توانیم از هوش مصنوعی در مراحل back- – end و front — end استفاده کنیم ، در مراحل front فرصت ها یا از طریق فناوری های جدید ایجاد می شوند یا از طریق نیازها و رفتارهای مشتریان شناسایی می شوند که اصطلاحا به آن کشش بازار گفته می شود،این فرصت ها باعث می شوند که برای شناسایی محصولات یا خدمات جدید ایده پردازی کنیم.
کشف کهکشان‌هایی کوتوله
کشف پنج کهکشان کوتوله در یک ردیف نادر ، مدل‌های کیهان‌شناسی کنونی را به چالش کشید.
اخترشناسان توانستند پدیده‌ای نادر را شناسایی کنند که شامل پنج کهکشان کوتوله در آرایشی تقریباً خطی است که شبیه به رشته‌ای از مروارید‌ها است که به واسطه یک نیروی گرانشی به طور هماهنگ تعامل دارند و برخی با هم درگیر هستند که ساختار آن‌ها را مختل و آن‌ها را از گاز و ستارگان محروم می‌کند.
بر اساس این مطالعه ، کهکشان‌ها با برچسب D1 تا D5 با جرم کم ، درخشندگی کم و محتوای گاز بالا مشخص می‌شوند که برای کهکشان‌هایی با این اندازه در یک گروه ، غیرمعمول است.
هم ترازی تقریباً کامل این کهکشان‌ها آن‌ها را بیشتر متمایز می‌کند و این را به یک کشف استثنایی تبدیل می‌کند. داده‌های حاصل از بررسی آسمان دیجیتال اسلون (SDSS) با داده‌های اضافی از بررسی‌های نجومی مختلف که به این تحقیق کمک می‌کند ، نقشی کلیدی در شناسایی این کهکشان‌ها ایفا کرد.
این مطالعه نشان می‌دهد که جرم کل پنج کهکشان حدود ۶۰.۲ میلیارد جرم خورشیدی تخمین زده می‌شود و جرم بزرگترین کهکشان ، ( D2 ) ۲۷۵میلیون جرم خورشید است ، در حالی که جرم کوچکترین کهکشان ،( D4 )معادل ۱۴.۷ میلیون جرم خورشید است.
این کشف با توجه به نادر بودن چنین کهکشان‌های کوتوله نزدیک به هم قابل توجه است. کمتر از ۵ درصد از آن‌ها با همراهان نزدیکشان پیدا شده‌اند و سه کهکشان در این گروه حرکت چرخشی همزمان را نشان می‌دهند که به عنوان رقص کیهانی توصیف می‌شود و سرنخ‌های احتمالی را در مورد ریشه‌های مشترک یا تأثیرات محیطی مطرح می‌کند.
برهم کنش بین برخی کهکشان‌ها در این خوشه منجر به تشکیل دم‌های جزر و مدی ستاره‌ها و گاز‌ها می‌شود که با نیروی گرانشی کار می‌کنند. کارشناسان می‌گویند این برهم کنش‌ها اغلب آغازگر تشکیل ستاره‌ها و تغییر شکل کهکشان‌ها در طول زمان است.
هم ترازی و پویایی این خوشه ، مدل لامبدا ماده تاریک سرد را به چالش می‌کشد که در تلاش برای توضیح ظهور چنین خوشه‌های کوچک و جدا شده‌ای است.
تشخیص زیردریایی با رادار شبح
محققان چینی یک رادار شبح ابداع کرده اند که با سرعت نزدیک به سرعت نور حرکت می کند و قابلیت های ردیابی بالایی دارد.
به گزارش اینترستینگ انجینرینگ ، محققان چینی با ابداع یک منبع انتشار دهنده امواج رادیویی در هوا با کمک فناوری سنتز امواج میکروویو پر انرژی در زمینه ردیابی زیردریایی به دستاوردی مهم رسیده اند.
این منبع سیگنال مجازی که می توان آن را رادار شبح نامید ، می تواند امواج الکترومغناطیس را به طور مداوم تولید کند و همزمان با سرعتی مشابه سرعت نور حرکت کند. امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار پایین(ELF) می توانند به آب نفوذ و زیردریایی های مخفی در عمق چندصدمتری را ردیابی کنند.
محققان آکادمی علوم چین در این باره توضیح داده اند هنگامی که سیگنال‌هایی با فرکانس‌های کمتر از ۱۰۰ هرتز آزاد می شوند ، سطح مقطع راداری (RCS) یک زیردریایی هسته‌ای در آب دریا می‌تواند تا ۸۸ متر مربع (۹۴۷ فوت مربع) برسد. همین امر امکان شناسایی اهداف زیر آب با استفاده از «ردیاب های مغناطیسی مشترک» را فراهم می کند. محققان معتقدند با نصب این آشکارسازهای فشرده روی پهپادها ، می توان شیب ردیابی اهداف در کل میدان را به دست آورد.
سیگنال های ELF با طول موج طولانی تر از ۱۰۰ متر به طور معمول نیازمند مسافت طولانی تری بین آنتن ها هستند. به طور معمول ایجاد سیگنال هایی با فرکانس پایین نیازمند آنتن های عظیم است ، مانند واحد ELF در مرکز چین که آنتی با طول بیش از ۱۰۰ کیلومتر دارد.
در مقابل ، محققان این پژوهش طول آرایه انتشار دهنده را به ۱۰۰ متر کاهش دادند و به این ترتیب می توان آنتن های مذکور را روی ناوهای جنگی چینی نصب کرد. امواج الکترومغناطیس پر قدرتی که توسط این آنتن ها تولید می شود در آسمان همرگرا می شود تا یک منبع مجازی انتشار دهنده رادیویی بسازد. همزمان با انتشار امواج از یک منبع ، در منبع دیگری امواج تولید می شوند و به این ترتیب جریان مداومی از سیگنال های با فرکانس پایین به وجود می آید.
