حس ناخوشایندتجربه

اخیرا خبری درباره کمبودانسولین برای بیماران دیابتی رسانه ای شد که توضیحاتی از سوی معاون وزارت بهداشت در این زمینه در اختیار رسانه ها قرار گرفت.نکته برجسته این توضیح این بود که ؛انسولین تولید داخل به میزان نیاز وجود دارد ولی برخی از بیماران نوع خارجی آن را طلب می کنند و به دلیل کاهش تولید آن از سوی تولیدکننده خارجی و کمبود منابع مالی برای تامین آن ، انسولین وارداتی به میزان نیاز متقاضیان وجود ندارد.
معاون وزارت بهداشت به درستی متذکرشده است که بیش از ۹۹ درصد داروهای مورد نیاز در داخل کشور تولید می شود و البته این مهم مطرح هست که برخی از متقاضیان نوع خارجی آن را ترجیح می دهند!
این نکته که بسیاری از محصولات و کالاهای مورد نیاز جامعه در داخل تولید می شود ولی مصرف کنندگان در جستجوی انواع خارجی آن هستند یکی از گره هایی است که هم کمر تولید را خم کرده و هم بازار قاچاق را رونق بخشیده است.
دو نکته در این زمینه دیده می شود که غیر قابل انکار است ؛ یکم این که : این نااطمینانی در رابطه با اکثر کالاها و محصولات مورد نیاز مردم وجود دارد و دوم این که : تجربه مصرف کنندگان آن ها را به این دیدگاه منفی کشانده است!
در همین زمینه دارو بایدمتذکرشد که فی المثل ؛ بیشتر بیماران سرطانی حس خوشایندی در رابطه با مصرف داروی تولید داخل ندارند.
این حس ناخوشایند در شمار قابل توجهی از کالاهای مورد نیازجامعه وجود دارد.نکته مهم در این باره آن هست که بنظر می رسد در طول زمان و در دیدگاه تصمیم گیران ،( البته به یک معنا؛به درستی ) “خودکفایی” در اولویت قرار دارد ولی در این میان ، “کیفیت” فدای رسیدن به خودکفایی شده است. یعنی این که ؛ امکان حرکت هم زمان این دو مقوله مهم در برنامه ریزی و اجرا نبوده است. گر چه به علت عدم بهره مندی مستقیم از دانش روز از طریق دارندگان آن — که عموما کشورهای غربی هستند ،  لاجرم مسیر آزمون و خطا را در بیشتر زمینه ها طی کرده ایم لیکن منطقا این مسیر نبایستی و نمی توانسته که طولانی باشد. طولانی شدن مسیر تولید تا رسیدن به کیفیت مطلوب ، نقص بزرگی است که در طول زمان به بی اعتمادی مصرف کننده می انجامد که در بسیاری از موارد این چنین شده است.
در مورد تاخیر در ارائه محصول با کیفیت آشکارترین نمونه تولید خودرو هست که در پسِ بیش از چهار دهه شعار خودکفایی ، هنوز بهترین خودرو داخلی نمی تواند با پایین ترین خودرو ژاپنی ( و چه برسد به خودرو اروپایی ) رقابت کند و اعتماد مصرف کننده را جلب نماید.
این که محصولات تولید داخل در زمینه هایی نه چندان اندک ، اعتماد مصرف کننده را جذب نکرده است ، نشانه یک سهل انگاری در اجرا و نظارت است که کاویدن زوایای آن از سوی کارشناسان ضرورت دارد ولی آنچه مسلم است این است که دوام این وضعیت هم به تولیدلطمه می زند ، هم کیفیت زندگی مردم را می کاهد و هم سرمایه ملی را هدر می دهد.
علی القاعده ، توجه به آن یک الزام است که امیداست موردتوجه تصمیم سازان ومجریان قرارگیرد.